Misschien ken je me al… Misschien nog niet…
Wat mijn zoontje nu heeft, had ik vroeger ook al: ik hou van rekenen. In mijn geval heeft zich dat tijdens en na de HEAO ontwikkeld in risico’s doorberekenen. Ik ben sinds mijn 22ste, ik ben nu 42 jaar oud, financieel adviseur en heb van rekenen zogezegd mijn beroep gemaakt. Dat zag ik ook al bij mijn vader, ik kreeg het met de paplepel ingegoten. Mijn vader heeft jarenlang voor de grootste verzekeraar in Nederland gewerkt. Natuurlijk praatten we vroeger niet honderduit over de verzekeringswereld, ik had het met mijn vader ook liever over WVV. Of meisjes.

Na vervolgopleidingen en mijn eerste jaren bij een assurantiekantoor kwam ik erachter dat ik blij word als ik mensen kan helpen. Ik heb de overtuiging dat dat in elk mens zit, en zo vond ik ook mijn eigen manier. Niet in de zorg, niet in het onderwijzen van kinderen, maar door advies te geven voor financieel welzijn. Dat is overigens een term die ik mondeling nooit zou gebruiken, maar geeft waarom ik dit werk doe denk ik nu wel goed weer.
Ik vind het belangrijk om andere mensen te helpen, dat geef ik mijn kinderen ook mee. Ik analyseer je situatie (breng je risico’s in kaart), denk met je mee, adviseer je en regel je zaken, zodat jij als mijn klant ontzorgd wordt. Risico’s maken misschien het leven wel leuk, en spannend; ik ben niet voor niets zelfstandig ondernemer geworden (ook een risico)…! Met veel enthousiasme en zin in uitdaging ben ik dit avontuur aangegaan. Maar het is vooral belangrijk dat je weet welke risico’s je neemt en je afvraagt of je ze wilt afdekken of dat je ze kan hebben. Als je dat goed regelt, brengt dat rust in je kop. Als je mij vraagt van welke betekenis ik wil zijn, welke waarde ik voor mensen wil hebben, dan is het dat.
Zaken goed geregeld, geen vraagtekens meer.

Als je me kent, zul je weten dat ik blij word van contact met mensen. Je ziet me bij WVV, de Wegdamse TC, DVH Dartvereniging Hengevelde (ja, die bestaat ook), ik zit bij een pokerclub, ben natuurlijk lid van de SIO en ontbijt elke woensdagochtend erg vroeg met de gezellige netwerkclub in Markelo genaamd BNI Capreolus. Je ziet me op het schoolplein voor mijn zoontjes Lennon van 9 en Mex van 5 jaar. Je ziet me uiteten gaan met mijn kersverse vrouw Milou. Koffie leuten met mijn moeder. Squashen met Jos. Een bordspel doen of gewoon een biertje drinken met Thomas, mijn broertje Dennis, Japie, Kluin, prins Edwin, Mike en Justin, Marcel niet te vergeten, onze buren van Het Markslag of mijn familie Ten Thije (Krogs) en familie Freriksen (’t Achterlaand). Ik ben daar waar de mensen zijn. Het meest in Hengevelde, maar ook graag in Bentelo, Diepenheim, Delden, Goor en Haaksbergen. Twente!

Persoonlijk contact vind ik niet alleen heel leuk, maar is ook onderdeel van mijn werkwijze als adviseur. Als jouw persoonlijke adviseur (mijn motto) kun je me altijd bellen, appen of mailen; wat jij wilt. Ik kom langs op mijn fiets, of trap de auto aan. Ook als ik je adviseur niet ben, kun je me natuurlijk altijd vragen. Voor mij is Met Wilbert een exacte vertaling van hoe ik mijn werk doe.